De 28ste juni waren we nog in Odda en het was Felix zn verjaardag! Ik ben s'ochtends vroeg onder het motto ‘ff naar de wc' snel een cake wezen kopen,ik heb er kaarsjes ingestoken, die aansteken en zingend voor de auto deur heb ik Felix verrast. Die dag was het mooi weer en hebben we rustig ontbeten, door Odda gewandeld en toen hadden we het idee om in Eidfjord naar de HydroPower Plant te gaan. Om 14uur was er een tour, dus zijn we gelijk in de auto gestapt en is Felix als een echte Noor met de bus naar Eidfjord gescheurd. We kwamen 5 voor 2 er aan en konden gelijk mee. Het energie verbruik in Noorwegen komt grootendeels uit HydroPower, oftewel energie gemaakt door water uit watervallen, of grote waterbronnen (meren) bovenin de bergen, te laten vallen door een rad, waardoor er energie gemaakt word. Het hele systeem is natuurlijk een stuk complexer, maar dat zal ik jullie besparen.
Deze PowerPlant in Eidfjord is één van de oudste en grootste uit Noorwegen, de grote hal met generators ligt 700 meter diep in een berg en krijgt water uit 4 bronnen, dus hij heeft dan ook 4 generators. Als eerste kregen we een film te zien, waarin word uitgelegd hoe HydroPower word gecreeërd. Floortje weer wat geleerd! Daarna gingen we met de bus en een gids de berg in en mochten we in de hal rondlopen. Hier zie je alleen de generators, helaas mochten we niet een verdieping naar beneden, maar desalniettemin was het interessant.

Verder zijn we die dag nog omhoog gereden, naar een hele oude boerderij. Hier hadden vroeger de bewoners geen energie, omdat ze zo afgelegen woonden, dus heeft deze boer als eerste energie uit water gemaakt met een klein rad. Deze boerderij is bereikbaar door een tunnel die stijl omhoog gaat en zonder verlichting, dit was wel erg creepy, aangezien onze koplampen ook niet zo sterk zijn. Het is een éénbaansweg tunnel, om het half uur mag je of alleen omhoog of alleen omlaag. De boerderij ligt dan ook op een nostalgisch plekje met super uitzicht op de Fjord. Daarna zijn we bij een klein strandje gestopt, heeft Felix gevist en gezwommen: K-K-Kouddd! We hebben er gekookt en toen hebben we voetbal gekeken in het chique hotel in Eidfjord. Helaas voor DE, schade... ;) Eidfjord was een dorp dat eerst uit zes huizen bestond, maar doordat ze nu zoveel geld verdienen door de PowerPlant is het dorp gegroeid naar een chique stadje, waar graag de cruise schippen aanleggen en als cruise ships er komen wordt je stad gelijk rijk.

We hebben die nacht geslapen naast een kleine waterval, dit werkt echt ontspannend. Dus na goede nachtrust zijn we doorgereden met op de planning: Bergen. Hier hebben we een aantal uurtjes rondgewandeld, maar toen hadden we het weer gezien. Je kan niet in elke stad het lijstje met toeristen-tips aflopen, dit wordt op een gegeven moment vermoeiend. Daarnaast is parkeren in een stad ook niet handig en slapen al helemaal niet. Alle drukte van zo'n toeristenstad is niet echt ons ding, dan wil je liever snel weer weg vluchten in de rustige natuur van Noorwegen. Kortom, na een korte indruk zijn we verder gereden in de richting van Voss. Zie de foto's voor wat we gezien hebben Bergen.

Even tussendoor veel van de routes die we rijden in Noorwegen, zijn National Toerist Routes. Deze hebben we uitgekozen, omdat veel van deze routes alleen in de zomer open zijn en de natuur echt betoverend is. Vaak kom je langs mooie watervallen, en rijdt van diep door het dal naar hoog in de bergen.

Richting Voss stond er file in de tunnel, we hebben een uur gewacht en toen hebben we iemand gevraagd die naar voren was wezen lopen. Blijkbaar was er auto ongeluk gebeurd, alleen was de helikopter ter plaatse in de brandwagen ter plaatse gevlogen en was de helikopter nu ook kapot. Er moesten nieuwe helikopter (vleugel) delen uit Oslo worden ingevlogen, dus dat kon nog wel even duren. Dus zijn we omgedraaid en zijn we over een alternatieve route naar Voss gereden. Dit was een smalle berg weg, die gelukkig Felix reed. We zijn weer langs zo'n meer gereden die fungeert als bron voor de HydroPowerPlant. Hier mocht je niet gaan zwemmen, want je zag de kolk waar het water naar beneden word gezogen. Grappig om te zien! We zijn nog naar Voss gereden, want het Extreme Sports festival nam deze week daar plaats en er was een grote feesttent. Helaas waren de tickets 500 kroon, oftwel 80 euro entree en dat had ik er nou net niet voor over. Dus zijn we lekker gaan slapen, met boem-boem-boem op de achtergrond. De volgende dag in Voss hebben we wat meegekregen van het festival en hebben we rafting geboekt voor de volgende dag. De jongelui in Voss zijn echt krankzinnig, want wat deden ze? Wat sneeuw ophalen hoog uit de bergen, dumpen aan de waterkant, een springschrans bouwen en dan met skies en wetsuit salto's en schroeven maken en in het water knallen. Cool om te zien, de snelheid kwam door een jetski in het water die ze trok met een touw. Crazy! Verder hebben we BMX-ers gezien die over een parcour heen stuiterden met oa een auto. Dit is een echt tof festival om te kijken, helaas waren we er alleen de laatste dag.

Overigens is Voss de enige plaats waar we twee nachten op dezelfde plek geslapen hebben.

De volgende dag regende het pijpestelen, maar natuurlijk ideaal weer om te raften. We hadden een hele leuke jongeman als stuurman, of hoe dat ook heet. Stuurman lijkt me een goede naam, aangezien hij alles qua sturen deed, impressive. We waren met 6 personen, een lekker klein groepje. Met twee boten reden we eerst naar een trainingsstuk. Één boot voor ons 7en en één veiligheidsboot met iemand erin die je kan oppikken als je uit de boot valt. Natuurlijk wil je dat niet, want ondanks je wetsuit is het water nog steeds super koud. Na de eerste uitleg op het camp, was ik al aardig nerveus, gezonde spanning ;). Op de rivier kregen we eerst uitleg over de diverse commando's als: hold on, row forward, backward and GO IN! Deze laatste is de leukste, want dan moet je zo snel mogelijk met je kont in de boot duiken. Je zit namelijk op de zijkant van de boot normalerwijs. Na deze testfase, moesten we ons in het water laten vallen en met de stroming mee laten drijven en dan omdraaien en zo snel mogelijk naar de kant zwemmen uit de stroming weg. Dit vond ik best eng, want ik ben niet zo'n sterke zwemmer, maar gelukkig ging alles goed. Toen gingen we in de boot het trainingsparcours af, dit was een goede introductie. Felix en ik zaten in de tweede rij, op deze plek kan je voet naar voren onder het rubber schuiven, wat meer zekerheid geeft. Op de voorste plekken, waar de boot wat spitser wordt, kan dit niet en krijg je natuurlijk de harde golven als eerste op je neus. Deze plek was dan ook volgens mij nog spectaculairder, maar de tweede rij was voor nu al heftig genoeg. Na deze trainingsfase en wellicht 1 heftige stroming met wat rapids, zijn we doorgegaan naar een andere rivier. Blijkbaar is dit een erg goede rivier voor raften, op wereldschaal kreeg die een goed cijfer, so that u know. Door de vele regenval stond het water super hoog en waren de rapids dan ook extra aggresief. We moesten er één overslaan, die hebben de instructeurs met hun tweeën gedaan. Maar diegene die we gedaan hebben waren echt zo cool, ik heb geloof ik de hele tijd met een glimlach op mn gezicht daar gezeten. Het vetste is als je vol op zo'n kolk af gaat en Cam, onze stuurman dan roept, row forward, row forward and Jump IN!! Haha, dan ga je vol in zo'n golf en verdwijnt de boot geheel en schiet je er weer uit. Dit gevoel is echt gaaf, want het gaat zo snel, maar je bent geheel onder water en komt weer boven met je boot. De laatste kolk hadden we de grootste kans om om te slaan, gelukkig is dit niet gebeurd. Daarom hebben we het laatste stuk ons uit de boot laten vallen en vasthoudend aan de boot ons mee laten drijven. Echt tof was het raften en ik zou het zo weer willen doen :).Maar als hij dan ook uitlegt van ja, als de boot omklapt en je bent er onder, is er niks aan de hand, je hebt een luchtbel, gewoon jezelf er onder uit duwen, dan krijg ik toch wel hier de kriebels van.
Na het raften zijn we nog doorgereden naar een dorpje, waar het kleinste kerkje van Noorwegen moest zijn. Helaas, werd die net verbouwd dus hebben we er niet veel van gezien, maar er was ook een mooie slaapplek naast een rivier.

The next day zijn we door de langste tunnel van de wereld gereden, 24,5 km alleen maar tunnel. Erg spannend, niet zo, maar wel lekker vlot. Daarna zijn we kort van onze route afgeweken richting een gletsjer. Dit natuurverschijnsel was ook mooi om te zien, het is natuurlijk zomer, dus de gletsjer tong ligt aardig teruggetrokken, maar de kleine wandeling er naartoe was leuk om te doen.

Deze dagen hebben we veel gereden en vooral veel mooie natuur vanuit de bus gezien, zie hiervoor de foto's. De national route richting Geiranger via Lom vervolgden we nu, deze bestond uit veel bergachtig landschap en dan deels met en deels zonder sneeuw. Het hoogste punt met de auto was 1400 meter en we zagen zelfs een aantal langlaufers in actie (met blote bast). Er was een hele trail gemaakt voor hen en zo waren ze aan t trainen in het zonnetje.

In Lom was er weer een befaamde kerk, alle kerken in Noorwegen worden uit hout gebouwd, net als alle huizen. Ik ben in deze kerk gegaan aangezien ik graag één van die kerken van binnen wilde zien. Om alle kerken ligt ook altijd een begraafplaats, maar de meesten kerkjes zien er erg charmant en vredig uit. Na een korte stop in Lom zijn we onze weg naar Geiranger vervolgd. Wederom, mooie natuur en nog steeds sneeuw. Het was zo mooi weer dat we beiden op onze slippers en in een korte broek rondliepen en zo hebben we nog een coole foto in de sneeuw gemaakt.

De Geirangerfjord is één van de bekenste in Noorwegen en daarom ook de meest toeristische. Deze fjord staat op de UNESCO lijst. Bij het uitzicht punt stonden allemaal oudjes, die dan vanaf de cruiseschepen in shifts omhoog worden gebracht in grote tourbussen naar het uitzicht punt. Die toerbussen passeren elkaar dan in haarspeldbochten, erg indrukwekkend. In deze fjord hebben we een ferry tocht genomen naar de andere kant, hier kom je dan oa de Seven Sisters watervallen tegen.
Het dorpje zelf, Geiranger, is dus de hele dag een toeristische attractie totdat alle cruiseschepen weer zijn vertrokken en de rust terugkeert in de avond. Hier wil je niet wonen! Wij wilden er ook niet te lang blijven en zijn met de eerste ferry weer vertrokken. We zijn die dag zelfs nog helemaal verder gereden tot en met de Trollsteigen. Een bekende haarspeld route naar beneden, ontworpen door een architect. Gelukkig reden we met de bus van boven naar beneden. Verder zijn er zelfs wielrenners die dit omhoog klimmen, nou respect!

The next day hadden we een was en douche dag in Molde. Dit deden we in de haven, waar ze meestal deze faciliteiten hebben. Zodoende hebben we nog op geen enkele camping gestaan in Noorwegen, Bravo! In de tussentijd hebben we een beetje rondgelopen in Molde, dezelfde avond zijn we de Atlantic National Toerist Route gereden. Deze start van Bud, een dorpje dat werkelijk aan de zee (doei Fjords) ligt en loopt tot Kristiansund. Kristiansund hebben we helaas niet bereikt..

De Atlantic Route is beroemd, omdat het verschillende bruggen zijn die kleine eilandjes verbinden en je dus deels over de zee rijdt. Tussendoor was er nog een plek met een stroming waar veel mensen succesvol visten. Hier moest Felix natuurlijk ook even vissen en jawel hij had beet!

Die avond in de zoektocht naar een slaapplek, deed de auto plotseling raar. Ofwel de v snaar was gescheurd, dit was wel vaker gebeurd, we hadden een reserve mee, dus we dachten: no problemo. Felix wou toen nog 2 meter naar voren rijden, maar toen deed de auto PatsBOEM en de motor sloeg af en ging niet meer aan. Naja, we hebben eerst gegeten, Felix had zn lekkere visje gegrilld. Toen de motor afgekoeld was heeft Felix nog gekeken, maar hij kwam er niet zo makkelijk bij, want de V-snaar was naar onder geschoten. Dus hebben we de nacht daar geslapen en de volgende morgen de ADAC gebeld. Felix is namelijk verzekerd voor als er wat gebeurt met de bus. De ADAC zorgt voor een sleepwagen en dan wordt je naar een garage gebracht. Dus na lang gewacht te hebben op de sleepwagen, werden we naar een garage in Bremsnes gebracht, net onder Kristiansund. Dit was mn eerste keer rijden in een vrachtwagen en ik zat heel hoog! In de garage heeft een zeer vriendelijke duitse auto monteur, wonend in Noorwegen, naar de auto gekeken. De conclusie: de v snaar is zo gescheurd en geschoten dat die de distributieriem ook aan heeft gedaan en zodoende zijn beide deels opgeslokt door de motor. De conclusie nogmaals: niet zo goed.. Er waren twee mogelijkheden: ofwel de distributieriem laten repareren, maar dan is het niet zeker dat de motor nog goed loopt en kan het binnen 10 km weer afgelopen zijn ofwel met zn ADAC plus (Felix was gelukkig goed verzekerd) gratis naar huis vliegen en dan wordt de auto ook opgehaald en naar een garage in Duitsland gebracht. Eerst neigden we naar de eerste versie, maar toen we hoorden dat de garage pas in een week tijd hiervoor had en het geen garantie gaf hebben we voor de tweede mogelijkheid gekozen. De tweede mogelijkheid scheelt ons ook diesel kosten voor de reis naar beneden, reparatiekosten en tijd. Kortom, in diezelfde dag hebben we alles geregeld een vlucht geboekt voor de volgende dag, alle gegevens aan de ADAC doorgegeven, etc.

Het enige wat we niet gehaald hebben in Noorwegen is Trondheim, hier wilden we graag nog heen en dan waren we van plan weer naar beneden te gaan rijden. Ik ben voornamelijk blij dat dit niet gebeurt is aan het begin van ons avontuur in Noorwegen, keep positive. Deze dag was aardig stressvol, maar uiteindelijk hadden we s'avonds een vlucht geboekt voor de volgende dag.
We hadden alleen geen tassen mee, dus Felix heeft nog een fietstocht gemaakt op zoek naar iets geschikt en heeft zo'n mooie tupperware box gevonden als improvisatie koffer. Dan is het vooral raar om je kleren weer uit de bus in een tas te pakken en te kijken welke belangrijkste spullen je meeneemt. Ik voelde me eigenlijk een beetje verslagen, want je bent machteloos en wilt eigenlijk niet naar huis.

Maarja, de volgende dag hebben we bus achtergelaten (snik, snik) en zijn we aan onze lange reisdag begonnen. De beste optie was namelijk vliegen van Kristiansund naar Oslo, 3u wachten..dan naar London, 3u wachten en dan van London naar Frankfurt. Deze laatste vlucht had nog vertraging, toen zijn we met de trein naar Frankfurt Main gegaan, de trein naar Friedrichsdorf, Marco heeft ons hier opgehaald en naar Felix zn broers huis gebracht, hier hebben we de auto gepakt en zijn we nog naar huis gereden. Time of arrival: 3 uur s'ochtends lagen we in bed, kapot...

De laatste nacht hadden we ook niet goed geslapen, we sliepen namelijk voor één keer boven in de bus. Maar de belangrijkste stoorzender: in Noorwegen wordt het niet donker, de zon gaat onder, maar het blijft gewoon licht. Onderin slapend in de bus, ging nog wel, maar bovenin was het gewoon aldoor dag. Ik hoop dat die Noren die boven in Noorwegen wonen, waar de zon niet meer onder gaat, goede gordijnen hebben..

Maar nu zit ik dus thuis op de bank, raar! Morgen bellen we de ADAC voor een update en als de bus gerepareerd is, rijden we weer verder. In the meantime, maken we waarschijnlijk nog een roadtrip. Kortom, het avontuur gaat binnenkort weer verder, niet getreurd.
Felix is weer bereikbaar op zn oude nummer, enn verder hopen we snel weer onderweg te zijn.

Lieve Groetjes,

Vanuit Darmstadt
Floortje